Papa Irak'ı niye ziyaret etti? / Ahmet Rençber

Geçen hafta Katoliklerin ruhani lideri Papa Fraciscus Irak'a bir ziyaret gerçekleştirdi. Bu ziyaret kapsamında Irak Cumhurbaşkanı Berhem Salih, Şii dini lideri Ayetullah Ali El Sistani, Irak Kürdistan Bölgesi Başkanı Neçirvan Barzani ile birer görüşmeleri oldu. Papa'nın bu ziyareti gerek dünya basınında olsun  gerek ise Türkiye basınında olsun günlerdir tartışma konusu oldu.

Bu tartışmaların konusu Papa'nın Irak'a yaptığı ziyaret ve bu ziyaret programı dahilinde bazı şahıslar ile yaptığı görüşmeler olmuştur. Söz konusu  görüştüğü bu şahısların isimleri ve temsil  ettikleri konumları nedeniyle ziyaretin önemi daha da konuşulur oldu. Bilindiği gibi hiç bir eylem ve söylem iş olsun diye yapılmaz, yada laf olsun söylenmez. Mutlaka bir amaç ve gaye için söylenir. Papa'nın da Irak ziyaretini mutlaka bir veya birkaç amaç dahilinde yaptığını düşünüyorum.  Hiç kimse bu ziyaretin masumane niyet ile yapıldığını iddia edemez. Fakat yapılan bu ziyarete takılıp kalmayalım diyorum. Şayet Papa'nın ziyarete takılıp kalırsak meselenin esasını kaçırmış oluruz. Günlerdir doğal olarak Papa'nın Irak ziyareti tartışma konusu olmuştur. Soruyorlar niye gitti, ne için gitti, neden bu zamanda gitti, şunu aldı, bunu aldı, onu verdi,  şu vaatte bulundu ve buna benzer yüzlerce soru soruluyor. Konuşulanların birçoğu bu meyanda geçiyor. Şahsen bende bu tartışmaların bir kısmına katıldığımı belirtmeliyim.

Fakat benim derdim başkadır. Ben olayı farklı yerde, farklı pencerelerden bakıp o şekilde değerlendirmek istiyorum.

Bunun için gelin hep birlikte İslam aleminde yaşananlara bir göz atalım. Yaklaşık yüz yıla yakındır İslam coğrafyasında yani Irak'ın da içinde bulunduğu coğrafyadan söz etmek istiyorum. Bugün İslam aleminin acınacak halini konuşmak ve bunun nedenlerini burada tartışmak istemiyorum. Evet neden bu coğrafyada hep gözyaşı, yoksulluk, zulüm, sürgünler, adaletsizlik oluyor? Ve neden burada savaşlar hiç bitmek bilmiyor? Neden zalimler hep hükümran oluyorlar? Bütün bunlar yaşanırken neden bu ümmetin idarecileri ve aydınları istişare için bir araya gelip bu sorunlara bir çözüm yolu aramadılar? Dağılan ve başsız kalan ümmetin yeniden dirilişi için dirilmediler? Neden gidip kardeşlik manifestosunu yazıp tüm dünyaya karşı ilan etmediniz? Hep birlikte yeter artık bitsin bu savaşlar, durdurun son bulsun bu zulümler diyemediniz? Gidenlerde kendi milliyetçilik propagandasını yapmak ve yaymak için gittiler. Yada kendi mezhebi fikirlerini yaymak taraftar edinmek niyetiyle gittiler. Buda orada yanan ateşe benzin dökerek daha da alevlenmesine sebep oldu. Bütün bunlar yaşanırken Papa'nın Irak ziyaretini günlerce eleştiri konusu oldu. Lakin hiç kimse bu konuda öz eleştiride bulunma cesaretini gösteremedi. Bu sebeple kimse kusura bakmasın bu saatten sonra sözlerinize itibar edecek kimseyi bulamazsınız. Zira bu konuda samimi  olsaydınız belki de bu mağduriyetlerin bir çoğu olmayacaktı.

Burada bütün suçu idareci ve kanaat önderlerine havale etmek pek de adil olmaz. Bizlerde en az onlar kadar suçluyuz. Neden mi! 57 İslam ülkesinin tamamı ve bir buçuk milyara yakın nüfusu ile bir Papa kadar gündemi belirleyen olmuyorsak ve onun kadar etkinliğimiz yoksa o zaman Papa’yı tartışmadan önce  kendimizi tartışma konusu yapsak daha  doğru olmaz mı sizce? Sizi bilmem ama ben burada Papa  yerine yokluğumuzu tartışsak daha doğru olacağını düşünüyorum. Hayır biz varız, buradayız diyenler varsa bir adım öne çıkmaları gerekiyor. Ve kendi ellerimizle inşa ettiğimiz mağaradan çıkıp yeniden dirilmek için dirilmek yada mağaramızda hapis olur, olup bitenleri bakar taki kendi ecelemiz gelene kadar. Yada bazı zavallılar gibi tekrar bir Papa'nın  gelmesini bekleriz. Karar sizindir. Şayet benim kararımı merak ediyorsanız ben kararımı çoktan vermişim. Zaten ondan dolayı buradayım.

Ahmet Rençber / Habernas