Batı medyası Siyonizm tarafından sömürgeleştirildi

Dikkat edilmesi gereken ilk ve belki de en önemli unsur, Batı medyasındaki haber akışının tonunu belirlemenin resmi kaynakların rolü olduğudur; meşru şiddetin ne olduğu ve ne olmadığını tanımlarlar.

Dolayısıyla Filistin örneğinde Siyonist rejimin kaynakları direnişin kaynaklarına göre yerleşik bir avantaja sahip.

İşte bu yüzden, 40 başları kesilmiş bebek iddiası, toplu tecavüz tezi, hatta Hamas'ın 1.200 kişiyi öldürdüğü iddiası gibi Siyonist uydurmaların bu kadar geniş bir şekilde ele alındığını görüyoruz.

Bu iddialar 7 Ekim'den bu yana defalarca çürütüldü ama hâlâ Batı'nın hayal gücü üzerinde anlamlı bir etki bırakıyorlar.

Bundan daha da önemlisi, Batı'daki çoğu ülkenin terörle mücadele aygıtına yerleşmiş olan terörizmin tanımıdır.

Örneğin, 2003-2015 yılları arasında İngiltere, AB, Hollanda, Fransa ve İspanya'da neo-muhafazakar terörle mücadele politikaları benimsendi.

Bu politikalar, kolluk kuvvetleri yaklaşımından uzaklaşarak, şiddet içermeyen fikir, değer ve uygulamaların şüpheli olarak görüldüğü ve devlet yaptırımlarına tabi tutulduğu radikalizasyona dayalı bir politikayı benimsedi.

Temel ve birincil tehdidin İslam'dan geldiği düşünülüyor, ancak 'İslamcılık' ve 'İslami Terörizm' gibi kavramlar, esas olarak Siyonistlerin çabalarından, özellikle de 1984'te Washington DC'de düzenlenen bir konferans aracılığıyla Benjamin Netanyahu'nun kendisinden kaynaklanan bir ivmeden kaynaklanmaktadır.

Sonuç olarak, belirli bir ülkedeki resmi kaynaklar, Siyonist oluşum gibi yabancı bir gücün kaynaklarından daha baskın olduğundan, siyasi şiddet veya İslam ile ilgili her türlü haberde Fransa, İspanya veya Birleşik Krallık'ın güvenlik ve istihbarat kaynakları ağır basmaktadır. ancak Siyonist varsayımlar zaten bu politikalara dahil edilmiş durumda.

Batı’da ana akım medya, Siyonist varlıktan ve soykırımcı Siyonistlerin kurbanlarının görüşleri yerine yapısal tercihinden etkilenen siyasi şiddete ilişkin bir yanlış bilgi yapısına hapsolmuş durumda.